ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥ 2ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΡΗΝΙΔΩΝ.ΕΔΩ ΜΑΘΑΙΝΕΤΕ ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...

Σελίδες

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Ιδέα για παιχνίδι με τους φίλους σου!

Παίζουμε χάρτινα;

από την κ. Δανάη

Αγαπητά παιδιά, 
όταν ήμουν κι εγώ στην ηλικία σας παίζαμε μαζί με τους φίλους μου και τα ξαδέρφια μου ένα πολύ όμορφο παιχνίδι που το είχαμε ονομάσει "χάρτινα".  
Κάθε καλοκαίρι, λοιπόν, που πηγαίναμε στο χωριό του παππού και της γιαγιάς και συναντιόμασταν όλα τα παιδιά εκεί, το παιχνίδι μας δεν είχε τελειωμό. Παίζαμε από το πρωί ως το βράδυ ό,τι παιχνίδι μας κατέβαινε στο κεφάλι.   
Τι χαρά μεγάλη να βρίσκεσαι ξανά με τους φίλους σου και τα ξαδέρφια που είχες να τους δεις από το προηγούμενο καλοκαίρι! Πόσα πολλά νέα είχαμε να ανταλλάξουμε και ιστορίες από το σχολείο να διηγηθούμε ο ένας στον άλλο! 
Όλο το χειμώνα σχολείο, διάβασμα, αγγλικά, φροντιστήρια...τρέξε από δω, τρέξε από κει!  Ουφ! 





Ευτυχώς που είχαμε και τα καλοκαίρια να ξεκουραζόμαστε λιγάκι. Εμείς τότε δεν είχαμε ούτε facebook, ούτε twitter, ούτε skype για να μπορούμε να επικοινωνούμε κάθε μέρα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα που ήταν μακριά, όπως κάνετε εσείς σήμερα. Άντε κανένα τηλέφωνο όταν έπαιρνε ο μπαμπάς ή η μαμά, μιλούσαμε κι εμείς οι μικροί από λίγο. Αλλά και πάλι βιαστικά...αφού είχες τη μαμά πάνω από το κεφάλι σου να σου λέει "Κλείσ' το. Γράφει...είναι υπεραστικό!". Άντε και καμιά κάρτα τα Χριστούγεννα με το ταχυδρομείο. Αυτή ήταν η επικοινωνία μας...



Φαντάζεστε, λοιπόν, τι χαμός γινόταν όταν συναντιόμασταν το καλοκαίρι. 
Άλλος ερχόταν από την Κρήτη, άλλος από Θεσσαλονίκη  , άλλος από την Πάτρα, άλλος από την Αθήνα, άλλος από την Πρέβεζα. Βρίσκαμε και τους φίλους μας που μας περίμεναν εκεί στο χωριό να πάμε, όπως κάθε καλοκαίρι, και ξεκινούσαμε το παιχνίδι.
Χαρά, ενθουσιασμός και ξενοιασιά!  




Τρελαίναμε τον παππού και τη γιαγιά με τις σκανταλιές, τις φωνές και τα καμώματά μας. Ήμασταν και καμιά δεκαριά εγγόνια. Αλλά μας αγαπούσανε πολύ και δεν μας μάλωναν ποτέ. Ή μάλλον σχεδόν ποτέ.
Κάναμε και καμιά ζημιά πού και πού... Ή και αυτός ο παππούς μας όλο  ήθελε να κοιμάται τα μεσημέρια. Αμάν βρε παππού! Εμείς θέλουμε να παίξουμε όμως....



Τι έλεγα; Α ναι! 
Σας έλεγα για τα "χάρτινα".
Καταρχήν, πριν ξεκινήσω να σας λέω πώς τα παίζαμε, πρέπει να σας πω ότι ο παππούς μας είχε ένα περίπτερο στην κεντρική πλατεία του χωριού. Οπότε κάθε μέρα σχεδόν μας έφερνε τα υλικά που χρειαζόμασταν.
Και ποια ήταν αυτά τα υλικά; 
Χαρτόκουτες!!! 
Και να τι κάναμε με αυτές. Χάρτινα σπιτάκια!



Προσεκτικά ανοίγαμε τρύπες με ένα ψαλίδι στα χαρτοκούτια και φτιάχναμε παράθυρα και πόρτες. Στη συνέχεια ζωγραφίζαμε όπως θέλαμε τα σπιτάκια μας.

 
 








Στο εσωτερικό φτιάχναμε, επίσης, χάρτινα έπιπλα. Τα πάντα ήταν από χαρτί.




Φτιάχναμε, ακόμα και τις φιγούρες μας. Από πιο λεπτό χαρτί που μας έφερνε o παππούς. Τις ζωγραφίζαμε όπως θέλαμε, τις κόβαμε και φτιάχναμε ολόκληρες οικογένειες. Ο μπαμπάς, η μαμά, τα παιδιά, ο παππούς, η γιαγιά...



Που λέτε....είχαμε φτιάξει μια ολόκληρη πολιτεία έξω στην αυλή της γιαγιάς. Κάθε μέρα φτιάχναμε και κάτι καινούριο. Είχε γίνει κάτι σαν διαγωνισμός μεταξύ μας. Ποιος θα φτιάξει το καλύτερο σπίτι, τα πιο ευφάνταστα έπιπλα, τις πιο ωραίες φιγούρες.



Ώσπου στο τέλος ένα κομμάτι της αυλής γέμισε από τις δημιουργίες μας. Είχαμε δώσει και όνομα στη μικρή "γειτονιά" μας.  


"Οδός Ανθέων" 


Το είχαμε γράψει στον τοίχο του στάβλου όπου η γιαγιά έβαζε κάποτε τις αγελάδες μέσα. Εκεί, λοιπόν, μπροστά από το στάβλο της γιαγιάς είχαμε φτιάξει τη μικρή μας πολιτεία. 

Να φανταστείτε ο τόπος είχε γεμίσει παντού "χάρτινα".  Η γιαγιά μας δεν μπορούσε να περάσει καθόλου από κει για να πάει στο κοτέτσι και να μαζέψει τα αυγά.

Και όποτε τολμούσε να το κάνει...φωνάζαμε όλοι μαζί : "Αμάν, γιαγιά, πρόσεχε. Μας πατάς τα χάρτινα".





Και άμα καμιά μέρα έπιανε και καμιά ξαφνική νεροποντή......τρέχαμε γρήγορα να προλάβουμε να σώσουμε ό,τι μπορούσαμε.  

Ούτε που καταλαβαίναμε πότε έφτανε ο Σεπτέμβρης και έρχονταν οι γονείς μας να μας πάρουν γιατί θα ξεκινούσαν τα σχολεία.





Αποχαιρετούσαμε τα "χάρτινα", δίναμε ραντεβού για το επόμενο καλοκαίρι και τραβούσε ο καθένας το δρόμο του. 


Έτσι, λοιπόν, κι εσείς μπορείτε να βάλετε τη φαντασία σας να δουλέψει και να φτιάχνετε τα δικά σας παιχνίδια με απλά υλικά που βρίσκετε γύρω σας. 
Δεν χρειάζεται να αγοράζετε συνέχεια ακριβά παιχνίδια και να ξοδεύετε πολλά χρήματα για να παίζετε με τους φίλους σας. 
Άλλωστε, κάτι που έχεις φτιάξει μόνος σου το χαίρεσαι πολύ περισσότερο από κάτι που έχεις πάρει έτοιμο! 


Και μην ξεχνάτε, παιδιά, αν θέλετε κι εσείς να φτιάξετε τη δική σας πολιτεία από "χάρτινα" να ζητήσετε τη βοήθεια από κάποιο μεγάλο για να κόψετε τα χαρτοκούτια. 

                                                                                                                 κ. Δανάη

ΥΓ: Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από το διαδίκτυο.
Δυστυχώς δεν έχω κάποια φωτογραφία στο αρχείο μου για να σας δείξω τα δικά μας χάρτινα, αλλά μοιάζουν πολύ με αυτές που ανέβασα.